Zjazd Polskiego Związku Łowieckiego rozpoczął się w atmosferze, która bardziej przypomina spotkanie tradycjonalistycznego klubu niż nowoczesnej organizacji gotowej na wyzwania XXI wieku. Kolejność i tematyka obrad zdają się potwierdzać, że PZŁ tkwi nadal w schematach sprzed dekad. Na pierwszy plan wysuwają się medale, odznaki, nowe logo dla sądów łowieckich i rzeczników dyscyplinarnych – symbole, które być może mają swoje miejsce, ale trudno uznać je za priorytety w czasie, gdy łowiectwo w Polsce stoi przed poważnymi wyzwaniami.
Zamiast otwartej rozmowy o przyszłości – o potrzebie dialogu ze społeczeństwem, roli łowiectwa w ochronie przyrody czy transparentności działań – zjazd zdominowały gesty symboliczne. Na dodatek media nie zostały wpuszczone na salę obrad. Taki ruch trudno interpretować inaczej niż jako próbę zamknięcia się we własnym kręgu, w momencie, gdy Związek coraz częściej staje się przedmiotem krytyki społecznej.
Zamiast otwartości – cisza. Zamiast reform – kolejne oznaczenia i ceremoniał. Można odnieść wrażenie, że dla wielu działaczy ważniejsza jest kontynuacja tradycji niż odpowiedź na realne pytania o to, jaką rolę powinien pełnić PZŁ w nowoczesnym społeczeństwie. Jeśli ten zjazd miał być sygnałem zmian, to na razie wygląda na to, że Związek wybiera trwanie – a nie przyszłość.
Polski Związek Łowiecki potrzebuje zmiany. Czas na nowoczesność, nie tylko medale i ceremoniał
Kiedy patrzy się na program tegorocznego Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ, trudno oprzeć się wrażeniu, że Związek nadal żyje bardziej przeszłością niż teraźniejszością. Nowe logo dla sądów łowieckich, medale okolicznościowe, odznaki i tytuły – to wszystko brzmi jak relikt dawnej epoki, która dawno minęła. Tymczasem świat wokół się zmienia, a polskie łowiectwo stoi przed ogromnymi wyzwaniami, na które takie gesty zwyczajnie nie odpowiadają.
Wystarczy spojrzeć na to, jak funkcjonuje Deutscher Jagdverband – niemiecki odpowiednik PZŁ. Tam łowiectwo nie jest tylko tradycją, ale częścią debaty o ekologii, ochronie środowiska i zrównoważonym gospodarowaniu przyrodą. Niemiecki związek prowadzi otwartą politykę informacyjną, aktywnie edukuje społeczeństwo, współpracuje z naukowcami i organizacjami przyrodniczymi. Polskie struktury – wciąż zamknięte, hierarchiczne, rzadko dopuszczające krytykę z zewnątrz – wyglądają przy tym jak skansen. Zamiast merytorycznej rozmowy o przyszłości łowiectwa, mamy kolejne rytuały i zamknięcie drzwi przed mediami. Co to mówi o organizacji, która powinna być partnerem społecznym w sprawach środowiskowych?
Także kultura wewnętrzna PZŁ wymaga przemyślenia. Strój organizacyjny myśliwego – choć estetyczny – wydaje się dziś bardziej symboliczną dekoracją niż rzeczywistym wyrazem współczesnego podejścia do roli myśliwego. A zwracanie się per „Kolego Myśliwy” – choć teoretycznie ma budować wspólnotę – brzmi coraz bardziej sztucznie i zamknięcie. W nowoczesnej organizacji szacunek powinien wynikać z wiedzy, odpowiedzialności i postawy, nie z rytualnych formuł.
Związek powinien też otworzyć się na młodych ludzi, którzy chcą inaczej myśleć o przyrodzie. Dziś myśliwy nie może być już tylko stróżem tradycji – powinien być edukatorem, obrońcą bioróżnorodności, człowiekiem, który rozumie zmieniający się świat i potrafi na niego odpowiedzieć.
Jeśli PZŁ chce przetrwać jako organizacja szanowana i potrzebna – musi przestać patrzeć w lustro z minionej epoki i zacząć działać tu i teraz. Z troską o przyrodę, z otwartością na krytykę, z wizją przyszłości, a nie tylko z kolejnym medalem do przypięcia na mundurze.
Zdj. NRŁ
