Luneta celownicza jest skomplikowanym urządzeniem optycznym, którego głównym celem jest umożliwienie celowania i precyzyjnego strzelania do celu. Chociaż szczegóły konstrukcji mogą się różnić w zależności od typu i zastosowania lunety, to ogólna budowa obejmuje kilka głównych elementów:
- Soczewki obiektywowe: Pierwsza grupa soczewek, przez które przechodzi światło, zbierając je i skupiając w punkcie ogniskowym. Im większa średnica obiektywu, tym więcej światła może być zebranego, co wpływa na jasność i jakość obrazu.
- System tubusów: Lunety posiadają zwykle rurę ochronną (tubus), która zawiera i chroni system optyczny. Wewnątrz tubusa mogą znajdować się dodatkowe soczewki, systemy korekcji paralaksy, a także elementy regulacji celowania.
- Układ soczewek wewnętrznych: Wewnątrz lunety znajduje się wiele soczewek, które odpowiadają za powiększenie obrazu oraz korekcję aberracji (np. zniekształceń, rozmyć).
- Siatka celownicza (reticle): To wzór umieszczony w polu widzenia lunety, pomagający w celowaniu. Może to być klasyczny krzyż, kropka, siatka czy inne symbole, w zależności od preferencji użytkownika.
- Regulacje celowania: Lunety wyposażone są w mechanizmy regulacji, które pozwalają precyzyjnie dostosować celowanie. Te regulacje mogą obejmować wysokość (elewacja), wiatr (lewo-prawo) i czasami korekcję paralaksy.
- Okular: Ostatnia soczewka, przez którą ogląda się obraz. Jest dostosowana do oka strzelca i umożliwia komfortowe i klarowne obserwowanie obrazu. Okular jest wyposażony w korektę wady wzroku strzelca.
Współczesne lunety mogą mieć dodatkowe funkcje, takie jak podświetlenie krzyża celowniczego, systemy kompensacji balistycznej, czy nawet zintegrowane kamery czy telemetrię, które pozwalają strzelcom na bardziej zaawansowane i precyzyjne strzelanie. Budowa lunety zależy od jej przeznaczenia (strzelectwo sportowe, polowanie, czy wojsko) oraz producenta, co wpływa na różnice w technologii i specyfikacji.
Fot. Delta Optical
