19 marca 2025 roku w Sejmie odbyło się pierwsze czytanie poselskiego projektu nowelizacji Prawa łowieckiego, zakładającego przywrócenie samorządności w Polskim Związku Łowieckim (PZŁ). Projekt, złożony przez posłankę Urszulę Pasławską (PSL), został jednogłośnie skierowany do dalszych prac w podkomisji. To kolejny krok w stronę odbudowy wewnętrznych struktur Związku – jednak niekoniecznie rozwiązanie jego największych problemów.
Skąd się wziął brak samorządności?
W 2018 roku, za rządów Zjednoczonej Prawicy (PIS Jarosława Kaczyńskiego i SP Zbigniewa Ziobry), przeprowadzono kontrowersyjną reformę PZŁ. Władze Związku, w tym Łowczego Krajowego, podporządkowano Ministerstwu Środowiska (obecnie MKiŚ). Tym samym zlikwidowano samorządność, oddając kluczowe decyzje w ręce polityków. Od tego czasu PZŁ funkcjonuje w ramach silnej zależności od ministerstwa, co budzi niepokój wielu środowisk łowieckich.
Myśliwi chcą zmian – ale czy to wystarczy?
Projekt ustawy zakłada m.in. wybór Łowczego Krajowego przez Krajowy Zjazd Delegatów oraz przywrócenie komisji rewizyjnych. Podkreślano, że prywatne środki finansowe myśliwych nie powinny być kontrolowane przez państwo. Wydaje się, że poparcie polityczne dla projektu jest spore – podczas głosowania w komisji tylko troje posłów było przeciwnych. Rząd jednak ustawy nie popiera. Choćiarz będąc precyzyjnym trzeba by napisać, że projektu nie popiera Mikołaj Dorożała Podsekretarz stanu, Główny Konserwator Przyrody.
Problemy PZŁ są głębsze niż tylko brak autonomii
Choć przywrócenie samorządności to istotny postulat, nie rozwiązuje on podstawowych problemów PZŁ. W środowisku nadal widoczny jest brak identyfikacji wielu myśliwych z organizacją – traktują ją raczej jako przymusowy formalizm niż wspólnotę. Dodatkowo, wizerunek łowiectwa w oczach społeczeństwa kreowany przez media pozostaje negatywny, często utożsamiany z cierpieniem zwierząt i brakiem transparentności.
Chciałbym przywołać w tym miejscu wyniki badań, które zostały przeprowadzone w 2000 roku w związku z projektem „Razem dla Przyrody”.
Interpretacja badań z 2000 roku.
„Pomimo rozpowszechniania w społeczeństwie wielu nieprawdziwych informacji związanych z łowiectwem zdecydowanie więcej Polaków popiera polowania 45% przy 35 procentach przeciw. Akcja skierowana przeciwko polowaniom na ptaki jest „zasłoną dymną” przeciwników łowiectwa w ogóle. Niemal nie ma bowiem osób, które są specyficznie przeciwne polowaniom na ptactwo. To raczej metoda salami mająca na celu doprowadzić w przyszłości do całkowitego zakazu polowań.
Zwolennicy polowań to przede wszystkim osoby, które miały kontakt z myśliwymi. Można przypuszczać, że dostrzegają pozytywną rolę myśliwych w środowisku i rozumieją ich rolę. Jest także znamienne, że osoby, które smakowały potraw z dziczyzny są także większymi zwolennikami polowania.
Założenia metodologiczne do badania ilościowego:
Reprezentatywna próba Polaków zgodnie z rozkładem w populacji Wielkość próby N=1 000.
Realizacja w terenie:
8 lipca – 9 lipca 2020 r.”
Choć marsz PZŁ po samorządność trwa, nie można zapominać, że prawdziwa zmiana wymaga czegoś więcej niż reformy ustawowej dotyczącejw zasadzie administracji. Bez odbudowania zaufania wewnątrz organizacji i poprawy społecznego odbioru, nawet pełna niezależność nie zapewni Związkowi stabilnej przyszłości. Przed tym jak PIS z pozostałymi ugrupowaniani ZP odebrali myśliwym samorządność też były te same problemy wewnątrz organizacji. Liczę jednak na to, że demokratycznie wybrany Łowczy Krajowy w swojej niezależności rozpocznie prawdziwe zmiany w PZŁ. Temu dzisiaj powinniśmy kibicować anie zmianom dla samych zmian!
Zdj. Sejm.gov.pl
